Κάλεσμα για καφέ!

Προσπαθώ εδώ και πόσες ημέρες να βρω χρόνο για να ολοκληρώσω αυτό το post, λίγο η δουλειά, λίγο η κούραση, λίγο που Άρης ήταν άρρωστος αυτή την εβδομάδα, και όλο  το ανέβαλα. Ο Άρης αρρώστησε  φέτος για πρώτη φορά, σε σημείο που να χρειαστεί να πάρει  αντιβίωση. Μέχρι τώρα, αν σκεφτείς ότι πηγαίνει παιδικό και είναι πολύ εύκολο να κολλήσει κάτι, την βγάλαμε καλά. Αφού είχα αρχίσει να ανησυχώ..

Καλομελέτα και έρχεται που λένε…Δεύτερα και Τρίτη ήταν οι χειρότερες μέρες, ψηνόταν ο κακομοίρης στον πυρετό. Από 39,4 με το αντιπυρετικό έπεφτε στο 38,4 και μετά από λίγο, φτου και από την αρχή. Καθόταν αγκαλίτσα μου, αναψοκοκκινισμένος και δεν είχε όρεξη ούτε να φάει, ούτε να παίξει. Μπορεί το παιδί μου να υπέφερε, αλλά εγώ χόρτασα αγκαλίτσα αυτές τις μέρες…Μα τι σκέφτομαι ή τρελή η μάνα ε? Τι να κάνω, προσπαθώ να μην πανικοβάλλομαι και να διατηρώ την ψυχραιμία μου. Μια ίωση είναι, που από ότι ακούω ταλαιπωρεί πολύ κόσμο αυτές τις μέρες και εμείς τουλάχιστον την αντιμετωπίζουμε με αντιβίωση.

Ηθέλα, λοιπόν να γράψω, πως προτού αρρωστήσει ο Αρούλης, καλέσαμε ένα φιλικό μας ζευγάρι με την μικρή κορούλα τους στο σπίτι μας, για καφεδάκι και παιχνίδι. Ουσιαστικά ήταν η πρώτη φορά που θα έρχοταν μια μικρή φίλη για να παίξουν παρέα. Η μικρή Σοφία έχει ξαναέρθει σπίτι μας, άλλα επειδή και τα δυο ήταν πιο μικρά δεν μπορούσαν να παίξουν μαζί.  Η Σοφία είναι 3 μήνες μεγαλύτερη από τον Άρη.

Τον προετοίμαζα από το πρωί, του έλεγα πως θα έρθει η Σοφία να παίξουν, πως πρέπει να φτιάξουμε το δωμάτιο του να είναι όμορφο και πως θα ήταν πολύ ωραίο να δείξει το δωμάτιο και τα παιχνίδια του στη φίλη του και όταν έρθει να τα μοιραστούν. Με άκουγε προσεκτικά και έδειχνε ότι καταλάβαινε τι του έλεγα. Ήρθε τελικά η Σοφία, και στην αρχή ο Αρούλης ήταν λίγο ντροπαλούλης, αλλά μόνο στην αρχή. Μετά από λίγο….Χαμός! Ότι έκανε η Σοφία, έκανε και αυτός, όπου πήγαινε η Σόφια, ο Αρούλης από πίσω, ότι παιχνίδι έπαιρνε η Σοφία, το ήθελε και αυτός. Εκνευριζόταν στην αρχή αλλά μετα αφού του εξηγούσα λιγάκι, την άφηνε να παίξει. Και φυσικά ότι έτρωγε η Σοφία, έτρωγε και αυτός, αφού κάποια στιγμή τους βλέπω και τους δυο κολλημένους στον καλό μου, να τους ταϊζει πίτσα, λίγο τη Σοφία, λίγο τον Άρη. Είχαν πολύ πλάκα, παίζανε, ζωγραφίζανε, τρέχανε. Νομίζω ότι  ευχαριστήθηκαν παιχνίδι τα παιδάκια μου και στο τέλος δεν ήθελαν να αποχωριστούν ο ένας τον άλλον.

Αλλά και εμείς οι μεγάλοι ευχαριστηθήκαμε, καφεδάκι και  μπόλικη κουβεντούλα, και μάλιστα όλα αυτά συνοδεύονταν από  διάφορες νοστιμιές, που ετοίμασα… Όπως, muffins πορτοκαλιού, μπισκοτά τύπου digestive της Αθηνάς από το craft cook love, τη συνταγή μπορείτε να τη βρείτε εδώ . Έκανα διπλή δόση και τα βούτηξα και σε λίγη σοκολάτα για να τα κάνω ακόμη πιο λαχταριστά. Μπισκότα miranda, τα γνωστά, είναι τα αγαπημένα του Άρη και πάντα είναι διαθέσιμα στο σπίτι μας. Επίσης έφτιαξα ένα γλυκάκι με τα μελομακάρονα που μας περίσσεψαν, αλλά τελικά το γλυκάκι δεν ενθουσίασε κανέναν, να φανταστείς ούτε καν εμένα. Δεν πειράζει όμως, δεν γίνεται να μου πετυχαίνουν όλα…

Στην γειτονιά μου, υπάρχει ένα καταπληκτικό μαγαζί, το οποίο έχει χειροποίητα φύλλα διαφόρων ειδών ζύμης. Αγόρασα από την προηγούμενη ένα φύλλο σφολιάτας και ένα φύλλο πίτσας. Με τη σφολιάτα έφτιαξα πανεύκολα λουκανοπιτάκια, που τα έψησα λίγο πριν έρθουν τα παιδιά και με την ζύμη πίτσας έφτιαξα επίσης, πανεύκολα και πεντανόστιμα ρολλάκια πίτσας, που τα έψησα λίγο αργότερα. Τα τελευταία δεν φαίνονται στη φωτογραφία γιατί η συγκεκριμένη τραβήχτηκε πριν, και γιατί μόλις τα έβγαλα από το φούρνο τα τσακίσαμε….

 

 

 

 

Όπου να΄ναι θα ξυπνήσει ο Αρούλης, τον ακούω που στριφογυρνάει στο κρεβατάκι του. Ίσα που πρόλαβα να γράψω δυό λόγια παραπάνω. Έφτασε η ώρα να σε αφήσω…

Να έχεις ένα όμορφο Σαββατοκύριακο!

Φιλιά,