Ο Δον Άρης Κορλεόνε και η αρχή μιας νέας φιλίας!

Ο Αριστείδης πηγαίνει παιδικό σταθμό από όταν ήταν 9 μηνών. Η αλήθεια είναι ότι όταν πρωτοπήγαμε στον παιδικό , παρόλο που είχαμε ακούσει τα καλύτερα, εγώ ήμουν πολύ επιφυλακτική..Πλέον μετά από ένα περίπου χρόνο και που ο Αριστείδης είναι 22 μηνών, μπορώ να πω με σιγουριά, πως  είμαστε πολύ τυχεροί με το θέμα του παιδικού. Η κ. Γιάννα, η ιδιοκτήτρια, είναι μια πολύ έμπειρη επαγγελματίας που αγαπάει πολύ τα παιδιά όλων μας, άλλα πάνω από όλα είναι ένας άνθρωπος με κατανόηση και όσες φορές είχα κάποιο πρόβλημα ήταν εκεί για να βοηθήσει.

Δεν πρόκειται να ξεχάσω, το καλοκαίρι που μας πέρασε, ήταν μια περίοδος που ο καλός μου έλειπε εκτός Αθηνών για δύο μήνες. Ερχόταν τα Σαββατοκύριακα μόνο για να μας δει. Πηγαίνω, λοιπόν, να πάρω τον Αριστείδη από τον παιδικό, τον βάζω στο αυτοκίνητο, πάω να βάλω μπροστά το αυτοκίνητο και αυτό τίποτα, νεκρό..Άρχισε να κάνει και έναν περίεργο θόρυβο, κατεβαίνω αμέσως, βγάζω το παιδί και τρέχω στην κ. Γιάννα..Η αλήθεια είναι ότι πανικοβλήθηκα λίγο και χιλιάδες σκέψεις πέρασαν εκείνη τη στιγμή από το μυαλό μου…Του τύπου, τι θα κάνω τώρα, χωρίς αυτοκίνητο, λείπει και ο καλός μου, πως θα πηγαίνω στη δουλειά, πως θα μετακινούμε με το παιδί και όλα αυτά….Ευτυχώς δε λες που το αυτοκίνητο έμεινε έξω από τον παιδικό και όχι κάπου αλλού, να είμαι μόνη μου με το παιδί. Η κ. Γιάννα με καθησύχασε, απασχόλησε το παιδί μέσα στον παιδικό, μέχρι να δούμε τι θα κάνουμε, φώναξε ένα γνωστό της μηχανικό να δει τι έπαθε το αυτοκίνητο. Εν τω μεταξύ μέχρι να έρθει ο μηχανικός και να μου φτιάξει το αυτοκίνητο (ευτυχώς είχε μείνει από μπαταρία), η ώρα είχε περάσει και ούτε καν σκέφτηκε να φύγει από δίπλα μου. Ήταν εκεί και μου κρατούσε και το παιδί. Και αφού στο τέλος μου το έφτιαξε ο μηχανικός το αυτοκίνητο, δεν είχα τόσα χρήματα πάνω μου για να τον πληρώσω και προσφέρθηκε. χωρίς δεύτερη σκέψη να του τα δώσει αυτή…Πραγματικά, την ευχαριστούσα διαρκώς, δεν ξέρω αν αυτό θα το έκανε ο οποιοσδήποτε…

Αλλά και οι κοπέλες που τον προσέχουν μόνο τα καλύτερα έχω να πω, κυρίως για την κ. Αρετή μας που είναι τόσο καλή και γλυκιά με τον Αριστείδη μου αλλά και την κ. Γαρυφαλλιά που αναλαμβάνει μετά. Τον πρώτο καιρό κάθε φορά που τον άφηνα το πρωί στην κ. Γιάννα έκλαιγε για αρκετούς μήνες μπορώ να πω, αλλά πάντοτε η κ. Γιάννα με καθησύχαζε. Μην ανησυχείς, μου έλεγε, θα συνηθίσει. Και όντως συνήθισε και τώρα κάθε πρωί πηγαίνουμε με χαρά, ούτε κλάματα, ούτε τίποτε. Παίζει με τα παιδάκια  και έχεις φίλους, οι αγαπημένοι του είναι η Μυρτώ, κατά τον Άρη “Τυτώ”, ο Σπύρος και η αδερφή του Κατερίνα, κατά τον Άρη “Πύο” και “Τίτα”, αλλά και η Ιωάννα, “Ιουάννα” καθώς και ο Μάξιμος, “Μάμος”.

Εδώ και πολύ καιρό ακούγαμε συνέχεια για την Μυρτούλα και τον Σπυράκο, έβλεπα τους γονείς των παιδιών σχεδόν κάθε φορά που πήγαινα να πάρω τον Αριστείδη, χαιρετιόμασταν λέγαμε και καμιά κουβεντούλα, στα γρήγορα για τα παιδάκια μας.  Ώσπου μια μέρα αποφασίσαμε να βρεθούμε όλοι μαζί στο σπίτι της Μυρτώς. Και από τότε βρισκόμαστε πλέον πολύ συχνά, πότε στου ενός το σπίτι πότε στου άλλου και πότε έξω για καφέ. Απολαμβάνουμε την παρέα μεταξύ μας, αλλά και τα παιδάκια μας χαίρονται να παίζουν μεταξύ τους.

Χθες Κυριακή, ο παιδικός έκανε αποκριάτικο πάρτι, κανονίσαμε λοιπόν να πάμε όλοι μαζί παρέα. Φτάσαμε πρώτοι εμείς, πιάσαμε τραπεζάκι και έπειτα ήρθαν και οι υπόλοιποι. Και θες να σου πω κάτι? Ήμασταν οι μοναδικοί γονείς που καθόμασταν έτσι παρεούλα όλοι μαζί. Όλοι οι άλλοι ήταν μόνοι τους…Άσε που συμμετείχαμε και στα παιχνίδια των παιδιών. Βγάλαμε παπούτσια και μπήκαμε και εμείς μαζί  με τα παιδάκια μας μέσα. Εγώ βοηθούσα τον Άρη, την Μυρτώ και τον Σπύρο να ανέβουν στην τσουλήθρα και ο Χρήστος, Μπαμπάς της Μυρτώς περίμενε στο τέλος της τσουλήθρας, να τους πιάσει. Φοβερή συνεργασία, έ?

Περάσαμε υπέροχα μικροί και μεγάλοι και ανυπομονούμε να το ξανακάνουμε!

O Δον Άρης Κορλεόνε! Ο μαφιόζος μου!

 

Ο Μαφίοζος μου  σε δράσει, κάνοντας τσουλήθρα!

Πως σου φαίνεται ο Μασκαράς μου? Έχουμε και συνέχεια….

Σε φιλώ,