Φτιάχνουμε γλυκά μπισκοτοσπιτάκια!

Την εβδομάδα που μας πέρασε, μας επισκέφθηκε η μανούλα μου. Ήταν από τις πιο ξεκούραστες εβδομάδες. Επέστρεφα από την δουλειά, φαγάκι έτοιμο, τραπέζι στρωμένο και γενικά το σπίτι στην εντέλεια. Μα δε θα ήταν τέλεια, να ήταν συνέχεια έτσι? Να μην χρειάζεται να κάνω τίποτα? Μου φαίνεται αυτό θα ζητήσω φέτος από τον Αγιο Βασίλη (“Λιλή”, όπως λέει και ο Αρούλης).

Και μιας και μιλάμε για την μανούλα…Η μαμά μου πάντα στολίζει γύρω στις 15 Δεκεμβρίου, κάνει πρώτα μια καλή γενική στο σπίτι και έπειτα στολίζει. Όπως καταλαβαίνεις έχοντας τις ανάλογες εικόνες, στόλιζα και εγώ κάπου εκεί. Τα τελευταία χρόνια όμως, στολίζω όλο και πιο νωρίς και φέτος ακόμα περισσότερο. 17 του Νοέμβρη, μαζί με την επέτειο του πολυτεχνείου. Δεν μπορούσα όμως να μην εκμεταλλευτώ την άφιξη της μαμάς και να μην κάνω όσα περισσότερα μπορώ. Ευκαίρια  ήταν και  με το σπίτι πεντακάθαρο.

Στολίσαμε λοιπόν, όσο ο Αρούλης ήταν στον παιδικό. Οπότε όταν θα ερχόταν σπίτι θα του κάναμε έκπληξη. Τα πράγματα τελικά εξελίχθηκαν λίγο διαφορετικά, καθώς λίγο πριν φτάσουμε σπίτι, ο Άρης άρχισε να γκρινοιάζει, δεν θυμάμαι κάν για πιο λόγο. Α….ναι, δεν ήθελε να καθήσει στο καρότσι του καθώς γυρνούσαμε από την βόλτα μας, αλλά ούτε ήθελε και να περπατήσει. Ήθελε να τον έχω αγκαλιά, ε, τον πήρα και εγώ άλλά κάποια στιγμή δεν άντεχα να τον κουβαλάω, οπότε ακριβώς αυτή τη στιγμή ξεκίνησε ο χαμός. Φτάσαμε στο σπίτι με κλάματα, προσπαθούσα να τον ηρεμήσω, να τον προετοιμάσω για την έκπληξη που τον περίμενε…Αλλά τίποτα, τον είχε πιάσει το παράπονο και έκλαιγε ασταμάτητα. Μόλις μπήκαμε στο σπίτι και είδε το δέντρο  (ντέντο κατά τον Άρη) και τα φωτάκια να αναβοσβήνουν, ηρέμησε,για λίγο, το κοιτούσε λίγο επιφυλακτικά και ούτε που πλησίασε.  Από τη μία σκέφτηκα καλύτερα, δεν θα το πειράζει και δεν θα υπάρξει κίνδυνος κατεδάφισης. Βιάστηκα όμως να χαρώ, διοτί μέρα με την μέρα, μαλλον εξοικειώθηκε με την ιδέα και τώρα πλησιάζει όλο και περισσότερο, πιάνει τα στολιδάκια, τα φωτάκια και χθες έκανε και το εξής φοβερό. Ενώ έπαιζε με το αυτοκινητάκι του, το πήρε και το έβαλε κάτω από το δέντρο. Μάλλον από το πολύ πες – πες, για το δώρο που θα φέρει ο Άγιος Βσίλης το κατάλαβε το παιδί και είπε να το αφήσει εκεί προκατοβολικά.

Επίσης μιας και μπήκαμε στο κλίμα των ημερών, σκέφτηκα να ετοιμάσω το δωράκι του ανιψιού μου, για να το πάρει η μαμά μαζί της φεύγοντας. Ο ανιψίος μου, ο Χηστάκος είναι 2 χρονών και κάτι μήνες και ήθελα να του ετοιμάσω κάτι ξεχωριστό.Εκτός από κάποια χρήματα που συνηθίζω να του δίνω, ήθελα να του στείλω και κάτι που μπορεί να το χαρεί περισσότερο. Μου ήρθε λοιπόν η ιδέα!

Θα έφτιαχνα τα πιο γλύκα και πεντανόστιμα μπισκοτόσπιτα για τον Χρηστάκο μου. Ψάχνοντας λοιπόν για ιδέες και συνταγές, κατέληξα ότι πιο πρακτικό θα ήταν να χρησιμοποιήσω έτοιμα μπισκότα. Πήρα λοιπόν μπισκότα τύπου πτι-μπερ, τα οποία θα τα ένωνα μεταξύ τους με royal icing, και διάφορα καρεμαλάκια, marshmallows και πουράκια, για να διακοσμήσω τα σπιτάκια μου.

 

Πως θα φτιάξεις το royal icing και τι υλικά θα χρειαστείς:

2 ασπράδια αυγών

480 γρ. ζάχαρη άχνη

χυμό από 1 λεμόνι

Χτυπάμε τα ασπράδια σε μαρέγκα και λίγο πριν σφίξει ρίχνουμε την άχνη και το χυμό λεμονιού και συνεχίζουμε το χτύπημα μέχρι το μείγμα μας να γυαλίσει. Η συνταγή  για την κόλλα μας, είναι εγγύηση γιατί είναι του Άκη.

Και ξεκίνησα το χτίσιμο…

Έστρωσα στο τραπέζι μου με λαδόκολλα και άρχισα να οργανώνω τα κομμάτια του σπιτιού μου. Δεν ήθελα να το κάνω πολύ μεγάλο, γιατί ήθελα να το μεταφέρει η μαμά, εύκολα  και με ασφάλεια χωρίς να  σπάσει στο δρόμο.

‘Εχουμε και λέμε, τα πλαϊνά του σπιτιού θα αποτελούνται από 4 μπισκοτάκια, η μπροστινή και πίσω πόρτα από 2. Συνολικά λοιπόν θα φτιάξουμε 4 τετράδες μπισκότων (2 πλαϊνά και 2 για την σκεπή) και 2 δυάδες μπισκότων για μπροστινή και πίσω πόρτα. Τα τοποθετούμε στην λαδόκολλά πάνω τα μπισκότα  σε αυτές τις ομαδούλες που περιγράφω. Δεν είναι δύσκολο, αλήθεια! Απλά πρέπει να τα βάλεις κάτω και να τα οργανώσεις. Έπειτα ξεκινάς να κολλάς τα μπισκότα ένα- ένα μεταξύ τους, από κάθε ομάδα ξεχωριστά για να φτιάξεις τον ανόλογο τοίχο.

Βάλε αρκετή κόλλα, και στη συνέχεια στόλισε τα, όπως εσύ νομίζεις. Εγώ έβαλα πουράκια στις ενώσεις, για να μην φαίνεται η κόλλα. Οτιδήποτε θέλεις να βάλεις στο σπιτάκι σου, εννοείται ότι πάντα βάζεις κόλλα πρίν το τοποθετήσεις. Αφήνεις να περάσει αρκετή ώρα για να στεγνώσει η κόλλα και μετά θα ξεκινήσεις την συναρμολόγηση των τοίχων. Θέλει υπομονή και σιγά – σιγά με προσοχή να τα κολλήσεις μεταξύ τους. Εγώ βιάστηκα λίγο και μου ψιλοχαλάσανε, το πάλεψα όμως και νομίζω ότι κάτι έκανα τελικά και εντάξει πρώτη φορά δοκίμασα να τα φτιάξω, οπότε δικαιολογούμαι. Γενικά απόλαυσα την διαδικασία, είχα βέβαια και πολύ καλό βοηθό και σου τη συστήνω ανεπιφύλακτα.

Nάτο λοιπόν το ένα από τα 3 σπιτάκια μου.

Ορίστε και ο βοηθός μου!

Τα ένα σπιτάκι μαζί με το δωράκι (το οποίο έχει ένα σετάκι από πλαστελίνες και σφραγίδες) είναι για τον Χρηστάκο μου, το άλλο για την μαμά και το τρίτο το πήγα τελικά σε ένα φίλο μας που είχε γενέθλια το Σάββατο.

Τι λες, πως σου φαίνεται τελικά το δωράκι μου?

Σε φιλώ…